Selamlaşmada bir dünya markasıyız

Bizim insanımız güya dünyanın en sıcakkanlı, en misafirperver, en dost canlısı insanı. Bu canlılık, sıcaklık sadece tanıdığımız insanlara o kesin. Eğer tanımadığımız biri selam verirse.. aman haa hemen başımızı çevirerek o hadsize dersini veririz. Bu bizim kültürümüze yerleşmiş, bildiğim için de hiç öyle tanımadığım kişilere selam verme girişiminde bulunmam. Karşımdaki bön bön bakacak ve ben sinir olacağım, ne gerek var.

Ama birisi elini tuttuğum kızıma bakışlarını sabitlediyse kayıtsız kalamam. Bu sabah yaptığım gibi. Eda’yı okula bırakırken bir veli de kızını bırakmış geri dönüyordu. Okul bahçesinde gördüğüm bu bayan Eda’ya bakıyordu merdivenlerden inerken. Ben de “günaydın” deyip gülümsedim. Normal bir insan bunu yapar herhalde. Hanfendi ağzının ucuyla “günaydın” diye mırıldandı. Dünyanın en zor işini yapıyor sanırsın.

Bu olaydan sonra aklıma Doğan Cüceloğlu’nun meşhur möööleme hikayesi geldi. Cuma akşamı Doğan Bey şirketimizdeydi bir seminer için. Harika şeyler dinledik kendisinden. Bu hikayeyi de anlattı. 25 yıl kadar Amerika’da yaşamış ve orada insanlar yanyana geçerken birbirlerine hafiften gülümseyip selam verdikleri için bu alışkanlığı kendisi de kazanmış. Sonra Türkiye’ye döndüğünde yürüyüşe çıkmış bir gün Caddebostan’da. Yanından geçen bir bayana “iyi günler” demiş. Kadınsa “Allah belanı versin, pis herif” diye terslemiş. Bir gün de seminere gitmiş büyük bir şirkete ve asansöre binmiş. Asansörde şık giyimli, üniversite mezunu olduğu belli olan bir adamla ikisi varmış. Adam asık suratıyla karşısındaymış. Doğan Bey selam vermeyi düşündüyse de dur bakalım bu sefer bekleyeyim, o ne yapacak demiş. Adamın selam vermemek için yüz çevirdiğini farketmiş. Doğan hoca Silifkeliymiş ve orada ineklerden biri başka tarladan bir inek gördüğünde möööö der ve diğeri de kayıtsız kalmaz mööö diye cevap verirmiş. Asansörde bu durumu yaşayınca adama mööööö demek gelmiş içinden. Adam ne diyorsunuz derse de “insan gibi selamlaşmadınız, inek gibi selam verdim ben de” derim diye düşünmüş. Adam için hayatının dersi olurdu herhalde.

Dünyanın en kolay işini neden yapmıyoruz? Karşıdan gelen birine gülümsemek, bir merhaba demek bizden bir şeyler mi eksiltiyor? Asık suratlarla güne başlayınca gün daha mı güzel geçiyor? Nasıl bir kafadayız, bilmiyorum.

HB