Evlenenlerin kaderidir bu soruya maruz kalmak. Daha ilk aylardan başlar. Peki çocuk yaptıktan sonra kurtulur mu çiftler bundan? Muhtemelen hayır. Soru sadece ufak bir değişime uğrar: ikinci çocuk ne zaman? Artık vakti gelmedi mi? Çoğunlukla çocuk 1 yaşını geçtikten sonra başlayan bu soru, çocuğun büyümesiyle sıklaşır gitgide. Hamilelik haberleriyle sevinen bir milletiz ne olsa. Bizi feci halde ilgilendirir başkalarının çocuk kararı. Herkesin arasında mutlaka geçmiştir şöyle bir konuşma: “Evleneli kaç sene oldu, neden hala düşünmüyorlar ki?” Bize dert olur böyle şeyler.
Çocuk dediğin mutluluktur, bu alakanın sebebi herhalde bu olmalı. Ben ilk sorudan kurtulmakla beraber şu sıra ikincisiyle karşılaşıyorum epeyce. Bahadır arayı çok açmamaktan yana hatta öyle ki bir kriteri var bu arayla ilgili. Dahası eğer ben bu süre içinde yapmayı düşünmüyorsam ikinci çocuk istemediğini açıkça ifade etti. Süresini bir kenara bırakalım ben kesinlikle ikinci çocuk istiyorum;Allah izin verirse Eda’nın tek büyümesini istemiyorum.
-Eda’nın paylaşma duygusunu kardeşiyle birlikte öğrenmesini, daha doğrusu şimdi öğretmeye çalıştığımız bu duyguyu sindirmesini istiyorum.
-Her an, ihtiyaç duyduğu her an yanında olabilecek birinin olmasını istiyorum.
-Evin içi cıvıl cıvıl, çocuk sesiyle dolsun istiyorum. İkisi birlikte zaman geçirsin, oyun oynasın istiyorum (2 çocuklu anneler buna gülüyor olabilir, kavga sesleri daha baskındır herhalde)
-Eda büyüdüğünde kardeş eksikliği hissetmesin, bize neden kardeşim yok diye içerlemesin istiyorum.
-Ve inşallah yaşlandığında, yani bizler yanında olamadığımızda yalnız kalmasın istiyorum.
-Çocuk harika bir şey. Bebek kokusu, onun sevgisi muhteşem. Gelip sarıldığında hissettirdikleri eşsiz. Bu sebeplerden ben Eda’nın kardeşinin olmasını istiyorum. Benim eksikliğini duyduğum şeyleri ona yaşatmamak için.
Zamanı konusunda ise bizim için 3 yıl aranın iyi olduğunu düşünüyorum. İlk çocuğun ardından hemen ikincisini yapanlar en güzelini yapıyor bence ama ben buna cesaret edemiyorum. Daha uykularımız dahi düzene girmemişken ikinci bir bebek kararı erken geliyor bana. Aslında tek neden uyku değil tabi ki, çünkü uyku düzeni belki de kısa sürede çözülecek bir şey değil. Kızım seneye kısmetse 3 yaşını bitirecek ve ben onunla birlikte gezmek istiyorum bol bol. Bir süre rahat etmek istiyorum, tamamen olmasa da laftan anlayacak. Daha kolay olacak onunla bir yerlere gitmek. Ama 7-8 sene ara vererek bu rahata alışmak ve aynı zorlu süreçleri yeniden yaşamak da bana göre değil. O yüzden 3-4 sene ideal gibi. Yani 1,5 yıl sonra falan bu konuyu yeniden hatırlatın bana olur mu? Bakalım yazıdaki düşünceler değişmiş olacak mı :)
HB
6 yorum:
ben hatırlatırım hiç üzülme:)
en güzeli2-3 yaş arası olması.ben çooook büyük aptallık ettim 8 yaş fark koyarak.arasının yakınlığı hem çocukların iletişimi,oyun çağları ve erişkin dönemlerinde inanılmaz bir avantaj hem de anne-bab yaşlanmadan daha gençken en zor zamanlarını hallediyor çocukların.30 ların sonuna varmadan huzura eriliyor aile boyu.hem genç anane olmak babanne olmak da var ucundan.neresinden baksan süper süper.hadi bakalım hatice rastgele:))
ay daha çok var Sevgi, öyle hadi falan deme :))
bende bu konuya hep tam tersi bakmışımdır:) ya ikinci çocuğa daha çok düşersem ve ilki ihmal edilmiş gibi hissederse diye. genelde hep ikinci çocuklara, bak sen abla/abisin, sen buyuksun..vs gibi şeylerle fazla yük bindiriyoruz. ayrıca her kardeş ne yazık ki gül gibi anlaşamıyor:(( açıkçası ben oğlumun sevgisini sanırım bir başka çocuğa bölmek istemiyorum.. Öyle olur mu onu da bilmiyorum gerçi:))
buya, aynı endişeleri ben de taşıyorum. kızım sevgisini kimseyle paylaşamam gibi geliyor ama sanırım sevgi paylaşılmıyor, daha da büyüdüğü için buna gerek kalmıyor.
aynen senin gibi düşünüyorum o yüzden allah izin verirse ikinci çocuğu istiyorum hem yaşda geçiyor bende(33:()bakalıım herşey için hayırlısı deyip yola devam:)
İnşallah olur hayırlısıyla, en doğru zamanda.
Güzel haberleri bekliyoruz :)
Yorum Gönder