Bu ara hep Eda’nın uykusuzluğundan yakınıyorum ve insanlardan sık sık duyduğum bir cümle oluyor: “geceleri annene bıraksana, dinlenirsin sen de biraz”
İyi de bu çocuk daha çok küçük. Geceleri annesine ihtiyacı var.
Hem de tüm gün annesini görmüyor. Geceleri de mi ayrı kalsınlar?
Üstelik hala emmeye devam ediyor. Gece ağlayınca annesini yanında bulamayınca ne hissedecek?
Artı anneannesinin de dinlenmeye ihtiyacı var. Tüm gün zaten peşinde koşturuyor. Geceleri bari dinlenmesin mi kadıncağız?
Hepsi bir yana ben onsuz yapabilir miyim? Gece evde yokken gerçekten deliksiz ve rahat uyuyabilir miyim?
Yaa ne çok şey var değil mi ilk düşündüğünde insanın aklına gelen. Mesele de bu ya zaten, bir düşünse insan..Düşünerek yorum yapsa, akıl verse..
Bazıları için sorun değil aslında gece büyükanneye bırakmak. Hatta şöyle bir örnek de var karşılaştığım. 1 yaş arayla çocuk yapan bir tanıdık var. Büyük çocuk sürekli büyükanne ile zaman geçiriyor. Ufak ise annede. Büyüğü gece-gündüz sürekli ninesiyle. Annesini neredeyse hiç görmüyor. Geçenlerde tatile çıkmışlar, çocukların ikisini de, birini anneanneye diğerini babaanneye olmak üzere, bırakarak... Büyüklerden yardım almak hepimizin yaptığı şey. İmkanı olan herkesin..Büyükannelerden Allah razı olsun. Yaşlarına rağmen kendi çocuklarına bakmadıkları kadar iyi bakıyorlar. Ama çalışmayan bir bayanın çocuklarından biriyle sürekli kendi ilgilenirken diğerini bundan mahrum bırakması hiç kabul edilebilir bir şey değil benim gözümde. En çok anne sevgisine ve ilgisine ihtiyaç duyduğu yaşlarda hem de. Ne kadar düşünürsem düşüneyim mantıklı bir açıklama bulamam. Aynı şekilde çocukları bırakıp karı-koca tatile çıkma konusunda da... O çocukların hakkı yok mu tatil yapmaya, denize girmeye, kumda oynamaya? Hem baş başa gidince gerçekten akılları kalmıyor mu çocuklarda, nasıl dinlenebiliyor ve eğlenebiliyorlar? Hadi çocuklarla bir defa çıkıp sonra birkaç günlüğüne baş başa ikinci bir tatil olsa bu belki anlarım da öyle bir şey de değil. Senede bir defa gidilen bir tatile çocukları götürmemek çok bencilce geliyor bana. Herkesin hayatı kendine elbette. O anne de çok seviyor çocuklarını şüphem yok. Sadece çocuklara bunu belli etmesinde ve eşit göstermesinde sıkıntı var.
Yoksa kim sevmez ki yavrusunu...
Not: Bu yazının konusu, çocuğunu geceleri keyfi olarak anneye bırakanlar. Zorunlu oldukları için bırakanlar değil elbette.
HB
2 yorum:
aynı şaşkınlığı ben de yaşıyorum. taile giderken, gezerken nasıl aklı kalmaz bir annenin çocuğunda. böyle söylediğim zaman da bana "enayi" gözüyle bakıyorlar. ama ben hayatıma bir çocuk katarken, herşeyi onunla yapmayı göze alamıyorsam niye çocuk yapayım ki? onu ninesi büyütsün diye mi?
O mantıkla doğuranlar var demek ki.. Cocuk demek fedakarlık demek. Gece gezmelerinden fedakarlık tatilden fedakarlık ve bir cok seyden...
Yorum Gönder