Değişik insanlarız biz. Daha doğrusu değişmiş.
Eskiden sabah uyanmak bize en zor gelen eylem iken şimdi gece defalarca kez uyanmaya rağmen alarmı bekleyemeden uyandırılma eylemine katlanmayı bilen insanlarız.
Yemek yemek bizim için sıradan bir hareketken çocuğumuza yemek yedirmek, hele ki tabağını bitirmesini sağlamak dünyanın en büyük zaferini kazanmış hissi yaratır bizde.
Çocuktan sonra kendimize zaman ayıramadığımız için yakınır, en ufak ayrılıkta ya da herhangi bir arkadaş buluşmasında yine ondan söz eder buluruz kendimizi.
Çocuğumuzla ilgili bir durum söz konusuysa kırk yerden araştırmadan karar almayız. İçimiz rahat etmez bir kere.
Deneyimli annelerin sözleri, en ala uzman sözüyle eş değerdir bizim için. O yüzden etrafımız annelerle sarılıdır. Onların ağzından çıkacak her cümle ilgiyle dinlenir.
Dünyanın en ılımlı insanı iken çocuğumuz için dünyanın en dişli annesine dönüşebiliriz.
Biz anneler iki ayrı duyguyu en uç noktalarda yaşarız: mutluluk ve üzüntü. Çocuğumuzun ufacık canı yansa bizim kalbimiz acırken, minik bir güzel söz söylese dünyadaki en büyük mutluluğa sahip oluruz.
 |
| Bir annenin en mutlu anları; çocuğu sımsıkı sarılmış ve yüzü gülüyor. Hiç ayrılmayalım onlardan... |
Sabır sanatı icra ederiz. Sabırla çocuklarımızın minik dünyalarını genişletiriz, sorularını cevaplarız, keşiflerine yardımcı oluruz. Tekrar tekrar anlatırız sabırla.
Bir kere anne olduktan sonra, hayatımızın her döneminde bizi çeşitli kaygıların beklediğini biliriz. Minik bir bebeğin annesiyken “acaba sütüm yetiyor mu, karnı doydu mu, neden böyle ağlıyor, bir yeri mi acıyor” kaygıları... Bebek biraz büyüdüğünde “yürümeye çalışırken başını oraya vurur mu, oradan düşer mi, böyle giydirsem üşür mü” kaygıları... Sonra “kreşe alışır mı, uyum sağlar mı, daha erken mi” kaygıları...Belki “kardeşini kıskanır mı” telaşları... Derken okul süreci, arkadaşlarıyla dışarı çıkmalar...Farklı farklı endişeler taşırız.
Annelerimizin “sen de anlarsın anne olduktan sonra” sözünü idrak etmiş olmanın sevincini yaşarız. Annelerimizi daha iyi anlamanın huzurunu...
Biz anneler çoğu zaman ikilemler yığını ile boğuşur; fakat tek bir şeyden her zaman emin bir şekilde hareket ederiz: Dünyanın en önemli şeyi yavrumuz ve onun iyiliğidir. Bu öyle bir doğrudur ki bazen diğer bütün gerçekleri gerisinde bırakır. Bütün kararlar buna göre verilir. Anne olmak böyle bir şeydir.
HB
8 yorum:
Evet, evet, evet
Özellikle son paragraf, hislerime tercüman!
Çok güzelsiniz fotoğrafta.
Sağol Emrecim ;) En büyük hakikat bu değil mi?
kesinlikle.. insanın çocuğundan daha önemli ne var ki hayatta?
yalnız anne olunca anlarsın lafını düşünüyorum sık sık bir yerlerde duyduğumda , sanırım benim annem çok söylememiş bu lafı ya da ben hala onu anlamadım mı onu tam anlayamadım ama ben anne olunca o anlamda bişi anlamadım galiba.. hala düşünüyorum annemle yaşadığımız çeşitli çatışmaları anne olunca neyi anlamam gerektiğini anlamadım..garip..
Benim de aklımda bariz bir örnek yok ama mesela sık aramaları, bazen fazla üstüme düşmeleri..zamanında bana gereksiz ve anlamsız gelirken şimdi kendimi de aynı şeyleri yaparken bulunca o davranışlarını anladığımı farkediyorum.
Ben resmen dönüştüm dönüştüm ve annemin klonu haline geldim. Bütün tükürdüklerimi de bir güzel yaladım. Allahım, bundan sonra olacaklardan çok korkuyorum :D
(Çok güzelsiniz, Allah nazarlardan saklasın sizi)
Hepimizin yaşadığı tipik anne davranışları,aynı şeyleri hissederek,aynı eylemleri gerçekleştiriyoruz.Zahmetli ama lezzetli bir yolculuk,emekliliği yok.
Anne kız çok güzelsiniz,maşallah:)
Görkem; sağol canım, teşekkür ederiz.
Yıllar geçtikçe daha da çok benziyoruz. Eleştirdiğimiz şeyleri kendi kararımızla uygularken bulunca garip hissediyor insan.
Bahar; çok teşekkürler ;)
Öyle, en zahmetli işlerden ama tatmini de büyük oluyor öyle olunca.
Yorum Gönder