Annelerimizin işi zor. Tam emekli olup rahata erecekleri sırada yok öyle emekli olmak denip yeni bir iş veriliyor çocukları tarafından: bebek bakıcılığı. Üstelik sorumluluğu büyük, kendi çocuğuna bakar gibi rahat değiller. Hem de okuyan, araştıran, kısaca kendilerinden biraz farklı bir nesilin çocuklarına bakıyorlar. Şikayet etmeden, büyük bir mutlulukla. Benim annem de böyle. Torununu belki herkesten çok seviyor. Onunla olduğu için çok mutlu ve ona bakmaktan hiç dert yanmıyor. Her gün şükrediyorum yanımda olduğu için, sağlıklı olduğu için. Kızımı gönül rahatlığıyla birine emanet edebildiğim için. Yorulduğunu da biliyorum ama. O yüzden uykusuzluk artık fiziksel olarak çökmeme neden olmadığı sürece geceleri annemde bırakmıyorum Eda’yı. Anneme kalsa haftada bir bırakıp dinleneyim; ama anneciğimin gece-gündüz mesai yapmasına gönlüm razı olmuyor. Tabii bir de tüm gün göremediğim kızımdan gece de ayrı kalmak istememe nedenim var.
Yüksel annemler geldiklerinde anneme “yazın gelirsiniz Eda’yı da alıp” demişler. Gelirsiniz dediği yer yazlıkları. Annem de böyle böyle dediler diye bana söylüyor dün. Muhtemelen 3-4 günlüğüne gitmek isterler. Amaçları tatil değil, dünür ziyareti aslında. Ben de gidersiniz tabi dedim. Başka türlü bir yere gitme şansları yok ki. Ancak benim izin almam lazım. O da zor oluyor. Bizimle aynı zamanda da gitmek istemiyorlar, evde kalabalık yaptıklarını düşünüyorlar. Şimdiye kadar öyle olmadığına ikna ederek gitmek istediklerinde birlikte gittik ama artık Eda büyüdü. Çok rahat gidebilir onlarla diye düşünüyorum. Beni aramayacağına eminim. Yanında anneannesi (ayası)varken kimse umurunda değil zaten. Daha doğrusu gezme söz konusu olduğunda yanında kim olduğunun da pek önemi yok.
Minik hem gitsin babaannelerini görsün, hem annemler için biraz değişiklik olsun hem de benim için...? Ben ne yapacağım peki? 1 gece bıraktığımda ertesi akşamı zor yapıyorum. O kadar ayrı kalabilir miyim ki? Ha deyince de gidemem, 7 saatlik yol. Aman niye gidemeyeyim en kötü gece otobüse biner sabah orada olurum, haftasonu için gidebilirim. Babayı bıraktım galiba evde, otobüsle gittiğime göre :) Aslında fırsattan istifade biz de babayla mı bir yerlere gitsek? Konuyu iyice dağıttım ben. Daha ne tarih belli ne de gidecekleri kesin. Düşünelim bakalım bunu bir...
HB
2 yorum:
Senin şartlarına sahip olmayı o kadar çok istwrdim ki.tam 4 aydır telefonla bile aramayan bir annem var benim.kızımın kreşe gittiğini çok iyi bilip ne halde olduğumuzu duymamak için aramıyor.
O yüzden gönder edayi bak keyfine.7/24 iki çocuklu hayat yaşayanlardan degilsin işte ooohhh :-)
Ah be Sevgi niye sevgisini belli etmez ki! Annenin çocuğunu merak etmemesine imkan yok, neden arayıp öğrenmez..İhmal etmesiniz keşke birbirinizi, keşke hatasını farkedip arayıp sormaya başlasa..
İşte sen bu eksikliği çocuklarına hiçbir zaman yaşatmayacaksın bu olanlardan dolayı.
Kim bilir belki bir gün ben de uzakta olurum annemden, o zaman bu rahatlığı çok ararım. Ama sesini duymak bile önemli uzaktayken.
Allah yardımcısı olsun çocuğa tek bakan tüm annelerin. İş başa düşünce mecburen yapıyorsun ama gerçekten kolay değil.
Yorum Gönder