İşte karşınızda...

Yeni haftaya yüzünüzde tebessüm; içinizde yeme,sıkıştırma,ısırma isteği bırakan fotoğraflar ve bu fotoğraftaki bıdıklar sayesinde yazılmış bir yazıyla başlıyorum.

Hikaye başlar

Hamile olduğunu öğrenen herkes aynı yere koşmuştu. Aynı sevinci yaşayan insanların yanına...Hafta hafta hamileliğimizi konuştuk orada. Ters giden bir şeyler olduğunda birbirimize moral verdik. Heyecanlı bekleyişimizi bu sayede ortak hale getirdik.

2010 kışı ve büyüyen karınlar

Her gün mutlaka foruma girer temmuz annelerimin sohbetlerini takip ederdim. Herkesin iyi olduğunu öğrenir, vakit buldukça ben de muhabbete katılırdım. Doktor kontrollerimiz konuşulurdu daha çok ve artan kilolarımız, beslenme şeklimiz. Sevimli göbeklerimiz artık kendini belli ediyordu. Bunun için başlık açıp bebeklerimizin daha “anne karnındaki” fotoğraflarını yüklemiştik bile.

Temmuz ayı yaklaştıkça heyecanımız artıyordu. Mayıs ve haziranda doğum haberleri almaya başladık. Doğum yapan arkadaşımız gerçekten her gün yüz yüze görüştüğümüz bir arkadaşımızmış gibi duygulandırıyordu bizi.”Sanal” ortamda doğum hikayeleri yazıldıkça bilgisayar başındaki biz anneler “gerçek” gözyaşı döküyorduk.

Bebekli hayata merhaba

Temmuz ayında bebeklerimizin bir çoğu dünyaya geldi. Sıcacık ve huzurlu anne karnından kopamayan bebeklerimiz ise az daha süre isteyerek ağustosa kadar beklediler.

Bebekler doğdu muhabbet bitti olur mu hiç! Biz aynı başlıkta sohbete devam ettik. Ne yaptık ne ettik bu kuzulardan zaman bulup aldık soluğu arkadaşlarımızın yanında. Konu çocuk olunca söz biter mi? Yazdık da yazdık.

“Benimki anne sütü almıyor, mama kullanan var mı?”

“Bu aşı ateş yapıyor mu? Nasıl düşürüyorsunuz?”

“Bu ay çok az kilo almış. Sizde durumlar ne? Nasıl kilo alacak bu çocuk?”

“Gündüz uykuları nasıl, kaç defa uyuyor?”

Daha bir sürü soru..Seninle aynı şeyleri yaşayan insanların olduğunu bilmenin verdiği rahatlık..”Ohh demek ki bu yaşadıklarım normal şeyler, tek ben yaşamıyormuşum” hissi. Herkesin birbiri için çözüm araması, derdine ortak olması, teselli vermesi, sevincini paylaşması söz konusuydu. Bazen çocuktan farklı muhabbetler de edilirdi. Herkes rahatça içini dökerdi. Sonra paylaşımlarımıza farklı bir platformda, bugün herkesin üye olduğu facebook’ta devam etmeye başladık. Artık anneler sima olarak da birbirini tanıyor. Sorularımızı, kafamıza takılan her türlü şeyi burada konuşmaya devam ediyoruz. Kuzucuklarımız ise kocaman oldular. Aralık 2011 itibarı ile en küçüğü 17 aylık prens ve prensesler. Hepsi çok ama çok tatlı, maşallah her biri için.

Temmuz 2010 bu yazının yazıldığı insanlar için çok önemli. Hayatımızı değiştiren, bizi tanıştıran bir tarih bu. Temmuz 2010 anneleri hepinizi seviyorum, yavrucuklarınızla birlikte hep resimlerdeki gibi yanyana, sağlıklı, mutlu bir ömür diliyorum. Fotoğraflarını buraya eklediğim ve ekleyemediğim tüm kişiler için..

Fazla söze gerek yok aslında; fotoğraflarla baş başa bırakıyorum sizi. Herkesten tüm bebişler için maşallah demelerini isteyerek...

Selin Almina Boydağ 02/06/2010 İzmir

ikizlerimiz Alminamız ve Çınarımız ile güzel anneleri Selin

Serkan Çınar Boydağ 02/06/2010 İzmir

annesinin neşe kaynağı bu kuzucuklar..

Kerem Solmaz 22/06/2010 Nevşehir

Minik prens Keremimiz ve güzel annesi Aytül



Özge Dülger 22/06/2010 Bursa

Papatya Özgemiz ve güzel annesi Seval

Barış Çekişcioğlu 23/06/2010 İstanbul

sevimli Barışımız ve güzel annesi Behiye

Doğa Öykü Özcan 30/06/2010 Manisa

Sevimli Öykümüz ve güzel annesi Tuba

Arda Efe 02/07/2010 İzmir

güzel gülüşlü Ardamız ve güzel annesi Gülbin



Zeynep Küçük 12/07/2010 İstanbul

Tatlı Zeynepimiz ve güzel annesi Gökçe

Beray Kanarya 14/07/2010

şirine Berayımız ve güzel annesi Hacer

Eda Bilen 14/07/2010 Bursa

Pamuk Edamız ve annesi Hatice



Elif Serra Kurt 20/07/2010 Bursa

Şeker Serramız ve güzel annesi Nevin



Enes Delikaya 20/07/2010 Ankara

Yakışıklı Enesimiz ve güzel annesi Şefika



Ceren Gündüz 24/07/2010 İzmir



Prenses Cerenimiz ve güzel annesi Nazife



HB