Tam da bu karikatürdeki gibi bir ara vermek istiyorum ben. İşler bulaşıktan farksız çünkü şu aralar. Doğrusu hep öyle, birini temizlesem yenisi geliyor. Tam tezgah tertemiz oldu derken kalabalık bir misafir grubu yemeğe gelmişçesine yeniden kendimi aynı noktada buluyorum. Karikatürdeki gibi bir tablo da yaratamıyorum kendime. Öyle fena bir yapıya sahibim ki önümde onca iş varken asla onları bitirmeden rahat edemiyorum. Çalışma saatlerimiz zaten yeterince uzun. Eda’dan da çok ayrı kalmamak için vaktinde çıkmaya gayret ediyorum işten. Bu sefer normalin üstünde bir performans sergilemem gerekiyor. İş çıkışı gerçek anlamda gözlerim fena halde acıyor, yanıyor, işi yetiştirmek için stres yapmışsam mideme ağrılar giriyor. Pestilim çıkmış halde eve varmış oluyorum. Eda’ya kavuşunca unutuluyor kısa bir süre için bu bezginlik. O kadar özlemiş oluyorum ki fiziksel,ruhsal,her türlü yorgunluk rafa kaldırılıyor. Bazı günler; aslında çoğu günler Eda ile aynı anda uyumama sebep veriyor rafa kaldırdığım yorgunluk beni orada bırakamazsın der gibi. Şanslıysam Eda 10’da uyuduğunda ben de yatıyorum. Oysa inatçı günümüzden birindeysek gözümden uyku aka aka onun uyumasını bekliyorum. Gece deliksiz uyumasa da en azından 1-2 sefer kalkmakla yetinse belki biraz olsun dinlenmiş şekilde uyanacağım ama nerde! Gecede en az 5-6 sefer uyanıyor. Bazen süt emmek için, bazen burnu tıkalı olduğu için, bazen su içmek için, bazen sadece canı istediği için. Hiç uyanmasa ben yatakta hareket ettiğim için uyanıyor kimi geceler. Böyle bir gecenin ardından ilk aklıma düşen ‘ben bu kızı artık yanımda yatırmayacağım,odasında uyumalı’ oluyor ama bir türlü sözümün arkasında duramadım şimdiye kadar. Gece beslenmesi, uzun süren ağlamalar hep bir şekilde engelliyor beni. Bu sefer işte fazlasıyla yoğun bir anne - gece uyuyamayan ve dolayısıyla dinlenemeyen bir anne kısırdöngüsü tekrarlanıp duruyor. Bilmiyorum nereye kadar.
Çevremdeki bazı anneler bebeklerinin gece hiç uyanmadığını söylüyor. HİÇ. Yani akşam uyutuyormuş ve bir daha sabah kalkıyormuş. Minicik bir bebekken de böyleymiş, büyüdükçe de devam etmiş bu düzen. Hatta gece emzirmek için kendisi zorla uyandırıyormuş. Bu cümleler bana öyle yabancı ki. Bebeğinde uyku problemi yaşamayan anneler çocuk büyüttüm demesinler hiç diye söyleniyorum bazen. Evet,tamamen kıskançlık hissiyle söylüyor olmalıyım. Nedir sırrı acaba? Bebeklerin kendi aralarında anlaştığı bir dil varsa lütfen uyuyanlar uyumayanlara anlatsın!!
HB
2 yorum:
gece boyunca uyuyan bebek bana da masal gibi geliyor. ama senin de o bebeklerin anneleri gibi deliksiz uyku uyuyabilecegini hic dusunmuyorum canım. cunku Edanın oyle olması icin once senin de kaygısız gamsız, hatta bazen umursamaz bir anne/kadın olman gerekiyor. artık emin oldugum tek sey "rahat annelerin rahat bebekleri oluyor" :)
Kesinlikle... Hatta bu rahatlık hamilelikten itibaren etki ediyor olmalı. Belki ikinci olursa o zaman öyle olmaya çalışırız :p
Yorum Gönder