25 aralıkta kesin ve ani bir karar alarak Eda’nın anne sütü ile 17,5 ay süren macerasına son verdim. Dolayısıyla son 1 haftam biraz zor ve farklı geçti.
Önce nasıl karar verdiğimi anlatayım. Uzun süredir beslenmeden çok keyif amaçlı anne sütü alıyordu. Gündüz çalıştığım için geceleri ve uykuya geçmeden önce emiyordu. Uyumadan önce emmesi hoşuma gitmiyordu aslında; çünkü emme ile uykuyu ilişkilendirmesini istemiyordum. Bu ilişki kopmadığı sürece gece her uyandığında meme diye ağlamasını önleyemezdim. Sonra gece beslenmesini de bırakması iyi olacaktı artık. Gerçi anne sütü sindirimi bakımından diğer besinlerden farklıydı ama yine de uyku kalitesi bakımından da bırakmasını tercih ediyordum. Bu kararı kolay vermedim; çünkü ne olursa olsun anne sütü çok değerliydi, bebeğim için çok faydalıydı. Sadece birkaç damla bile içse onun için önemliydi. Enfeksiyonlara karşı en önemli savaşçılarındandı. 2 yaşına kadar, en azından bu kış geçene kadar emse iyi mi olurdu acaba? diye düşünürken uykuları öyle kötüleşti ki bronşiolit teşhisi konduktan sonra “bu hastalık bitsin kesin bıraktıracağım artık, hem hasta da oldu işte, emse de emmese de hasta olacak kaçış yok” diyerek bu yola girdim. 1 hafta oldu, şimdiden çok özledim o hallerini. Bakışlarını, sırıtmasını..
Neyse artık dönüş yok, verdiğim kararın da arkasındayım. 17 ay neyine yetmiyor...
İlk gece (Pazar gecesi) meme dedikçe konuyu değiştirip ilgisini çekecek şeyler anlattım. Gece de pek aklına gelmedi ve gayet güzel atlattık. İkinci gece de benzer şekilde. Kolay olacak galiba, boşa telaş etmiş,fazla büyütmüşüm bu konuyu diyerek ne kadar erken sevindiğimi anlayamadım o an. O sevinçle Salı akşamı senelerdir alkol almayışımın birazcık acısını çıkarmak için tekila bile içtim. Sen misin hem sevinip hem gece sık uyanan bir kızın olduğunu unutan! Eda o kadar çok uyandı ve o uyandıkça ben o kadar zor kalktım ki..Üstelik meme diye tutturdu kaç defa. Ama bir kere verirsem en başa hatta daha geriye gitmiş olacaktım. Yine unutturmaya çalıştım. Yetmediği yerlerde babası aldı, oyaladı bir şekilde. 3. gece zorluydu ama yine de geçti bir şekilde. O geceden bu yana 2-3 defa yine istiyor. Gündüz de açmak istiyor J “artık memeden acı süt geliyor. hem meme bebekler için,sen artık ablasın” gibi şeyler söylüyorum. Pek aldırmıyor tabi. 1 hafta oldu durumumuz hala bu. Ama sabırlı olmak lazım. Bir gün istemeyecek elbet.
Aktarlarda bebeklerin memeyi bırakması için satılan şeyler varmış. Sabır taşı benim bildiklerimden. Annem hatta aylar önce almıştı bana bir tane. Sürdükten sonra bebek bir daha emmek istemiyormuş. Saçla tiksindirenler, yara bantı yapıştırıp ‘meme yok’ diyenler, acı sürenler ve daha birçok metod var aslında. Ben tiksinmesini istemedim açıkçası. O yüzden uygulamadım ama umarım bu şekilde bırakır tamamıyla.
Bebeklerin 1 yaşına kadar anne sütü alması gerektiğini düşünüyorum. Özellikle ilk 6 ay gelişimleri için çok önemli. 1 yıl emzirebilenleri şanslı buluyorum. Ne kadar emzirmeli sorusuna kendimce bulduğum cevap şöyle:
İlk aylarda emzirme:
Anneye verdiği keyif < bebeğe verdiği keyif (özellikle ilk günlerde anneye acı verebiliyor)
Sonraki aylarda emzirme:
Anneye verdiği keyif ~ bebeğe verdiği keyif
Bu noktada bırakmak gerektiğini düşünüyorum. Yalnız bir şartla; bebek 1 yaşından büyükse.
Anneye psokolojik olarak verdiği zarar > bebeğe verdiği keyif
Anne ile bebek arasındaki bağ için çok muhteşem bir şey emzirmek. Anne sütü de miniklerimiz için çok kıymetli. Umarım Eda için ve tüm bebekler için faydası olmuştur sütlerimizin, bağışıklık sistemlerini güçlendirmiştir.
Ben sütümü helal ediyorum ama bu kadar da yeter diyorum J
İlk haftanın özeti böyle..Bakalım nasıl devam edeceğiz...
HB
4 yorum:
keşke sabretseydin diyorum ben de:)
biz 19. aydayız.çile,dert,sıkıntı dolu bir süreç bu aylarda bile emziriyor olmak.ama öyle çok faydasını görecek ki kızım.oğlumda da ağlasam inlesem dahi 2 yaş dedim o yaşa erdim.çok sağlıklı bir çocuk oldu.arkadaşları hastalıktan kırılırken o ıh demiyor,okula bazen keyfiyeten gitmemezlik ediyor:)
biliyorum annelikten soğur hale geliyor insan,ağlama ve sinir krizleri geçirir oluyorsun ama bunları bir şekilde sana dönüyor.hiç bir emek suya yazılmaz.
tabi artık bu yola girdiysen geri dönme.sonuç vahim olur.en güzeli doğal yoldan bırakması.tiksinmeden.mümkün olduğunca baba uyutsun edayı.gece de o baksın.1 hafta içinde rahatlarsınız.
bu kadar ay çalışan bir anne olmana rağmen sabırla edayı emzirdiğin için onun adına teşekkür ediyorum sana ANNE:)
Ben de sana teşekkür ediyorum Sevgicim çocukların adına. Ben de 2 yaşına kadar dayanayım madem,yüzdüm yüzdüm kuyruğuna geldim diyordum ama uykusu öyle bozuldu ki anlatamam. Her uyanışta da meme diye ağlıyordu bazı geceler. Anne sütü kadar uyku da önemli diyerek buna karar verdim. Şimdilik uykuda da düzelme yok gerçi de daha bıraktı sayılmaz,o yüzden umudumu yitirmiyorum :)
Umarım 17 ay hastalıktan korumak için yine de yeterli bir süre olur..
Öperim çok ;)
ben oglumu 2 yasina kadar emzirdim.Ve hep mutlulukla...
özellikle hasta oldugunda meme acayip ise yariyordu..
insanlarin baskisi ile biraktim biraz.Sonra biraz daha mi emzirseydim dedim.Ama o coktan unutmustu bile :)
Sonra da dedim ki demekki zamani da burasiymis...
birakirken hic zorlanmadim.O emmeye ben de emzirmeye doymusum dedim.Tam zamanlamaymis...ikiniz icinde en iyisi olsun
Çok şanslısın Aslıcım. ideal sürede emzirmişsin bence.
kurtarıcılık özelliği hakkaten müthiş anne sütünün. ben de ağladığında falan direkt meme ile susturabiliyordum. şimdi o konuda zorlanıyorum. mesela yılbaşı gecesi pastanın üzerindeki maytapı tuttu. parmağı acıdığı için o kadar çok ağladı ki..böyle durumlarda memenin anında unutturma görevi oluyor.
Yorum Gönder