8 Mart Bu Sene de Kutlu Olmasın

Erkekler kızıyor, alınıyor biz kadınların özel günü var diye. Pozitif ayrımcılık varmış biz bayanlara karşı. Bu ülkede kadın olmak kolay bir şey mi bir bakalım.

İnsan doğduğu yeri ve ailesini seçemiyor. Çocuk yaşta evlendirilip çocukluğunu yaşama hakkı vermeden kadınlıkla cezalandırılmış, bu dünyaya kadın olarak geldiği için belki her gün ağlayan, her gün dayak yiyen, hatta canına kıyan bir kadın düşünün. İnsan utanıyor değil mi böyle bir ülkede yaşadığı için? Kadın saygı bekler, yanında kaba saba konuşulmasın ister, en kötü konuşan olursa da birinin onu “hoop bayan var” diye uyarmasını umar. Kadın olduğundan dolayı bırakın saygı duyulmayı, insan gibi muamele görmeyen kadınlar var bu ülkede.

Bu ülkede kadınsan sabah kıyafet seçerken 1 kere değil 2 kere düşünürsün. “Hava bu kıyafet için uygun mu”dan çok “gittiğim ortam, “yürüdüğüm sokak bu kıyafete uygun mu” diye kaygılanırsın. Her yerde de her şey giyilmez ki canım demeyin. Gidin o beğenmediğiniz Avrupa’da gezin bakalım minicik şortlarla gezen kadınlara kim dönüp bakıyor? Sadece bizim gibi buna alışmamış insanlar tabi ki. Aaa ama artık çoluk çocuk sahibi olmuş kaç yaşında kadınsın, giyimine dikkat et diyebilecek bir kişi bulursanız yine konuşalım. Bu ülkede kadınsan diz üstü etek giydiğinde başına bir şey gelirse bunun sorumlusu sensin, bunu bilerek hareket edeceksin. İnsan yazarken bile utanıyor.

Bu ülkede kadınsan, bir de üstüne evliysen artık başkasının kararlarıyla yaşamak demek. Kocan çalışmanı istemiyorsa evinin kadını olmak, kocan başını kapatmanı istiyorsa buna uymak demek, çoğu zaman ses çıkaramamak demek. “Erkektir yapar” laflarını kocanın annesinden bile duyabilme ihtimaliyle yaşayıp incitilmeye her an hazır olmak demek.

Sırf doğurgan bir insan olduğun için işe alınırken çocuk yapmayacağına dair süreli sözleşmeler imzalamak demek bu ülkede kadın olmak. O sırada es kaza hamile mi kaldın kürtaj şansın yok bu ülkede malum ya işsiz kalacaksın ya da işsiz kalacaksın. Diyelim ki şirketin izin verdi çocuk yapmaya kalktın, bu sefer de ilk günden hesaplamalara başlarsın..Doğum iznine şu kadar geç çıksam, şu kadar da geç gelsem, iyi bari çocuk en azından 4 aylık olmuş olur diye sevinirsin. Çünkü sen bu ülkede kadınsındır. 2 yıl doğum izni veren bir ülkede değilsin, bununla yetinmelisin. Ücretsiz izin isteme cesareti gösterirsen de işverenin seni her an kapı dışarı etmesini göze alacaksın. Utanıyor insan, işle çocuğun ne alakası var değil mi?

Ama zaten utanmak normal, bu ülkede kadınsan bol bol utanırsın. Kadınlarımızın bunları yaşamadığı tek bir gün olsa da kutlasak keşke ama bu şartlarda yine de 8 Mart’ı kuru bir kutlamayla geçiyorsak ben istemiyorum, Kadınlar Günümüz kutlu olmasın.

HB