Fotoğraflarla Hamilelik Günlüğü-7

24. hafta

Bu haftayı hasta olmamaya direnerek geçirdim. Çünkü ofiste öksürmeyen, hastalanmayan kimse kalmadı. Hatta 1 kişi suçiçeği oldu, apar topar eve gönderdiler. Ardından bir panik havası. Herkes annelerini aradı, “suçiçeği geçirdim mi anne ben” soruları havada uçuştu. Hamilelikte suçiçeği çok korkutucu, Allah korusun. Doktorumu aradım ve geçirdiysem bağışıklık kazandığımı ve rahat olmamı söyledi. Yine de hasta arkadaşın masasının yanından geçerken (evet sadece boş masa ama olsun) tedirgin olmadım değil. Çok şükür bir şey olmadı ama diğer mikroplarla baş edememiş olmalıyım ki cumadan beri boğazım kaşınıyor.

24.hafta bitiminde şeker yüklemesi yaptırdım. Artık gönlümce tatlı yiyebilirim. Tabi 62 kiloya tırmanmış olduğum gerçeğini gözardı etmeden.

25. hafta

Boğaz ağrısından bir şekilde yırttım. Keçiboynuzu pekmezini çayıma karıştırdım. Sanırım iyi geldi. Ancak nezleden kurtaramadım kendimi. İşten çıkmama sebep oldu hatta o pis mikrobun sebep olduğu baş ağrısı ve halsizlik. İyi ki de çıkmışım. O gün dinlendim anneciğimde bol bol. Haftasonu Eda ile dinlenmek ne mümkün! Tamam sadece Eda değil, kendim de rahat duramıyorum. Hasta halimle kurabiye yapmama ne gerek var mesela. Yatamıyorum ki yerimde. Kurabiye de beni sinir etti zaten. “Aldığı kadar un” tanımı vardır ya tariflerde…Bu tarifin alabildiği un bizim evdeki tüm un stoğunu tüketti. Gittim markete un aldım da öyle toparladı kendini hamur. Ama sıcacıkken de pek güzel oluyor.

26. hafta

Bu bacak ağrısı sandığımdan da uzun sürdü ve hatta doğumdan sonra da geçmeyecek diye korkuyorum. Bu ağrı yüzünden artık oturmadan çizmemi giymekte zorlanıyorum. Ayakkabı da giyilmiyor bu soğukta. Hem bacak ağrısı hem büyüyen göbek yüzünden penguen yürüyüşleri de başladı tabi. 3.trimester başlamak üzere, hakkımdır bu yürüyüş stili değil mi? Bu arada dedikodu olacak ama şirkette 8 aylık hamileyken doğum iznine ayrılan bir bayan vardı. Sadece 6 kilo aldığı söylentileri dolaşıyor. Gerçek olma ihtimali de çok yüksek çünkü göbeği benim bu halim kadar bile yoktu. Hala topuklu ayakkabılarıyla gezebiliyor, arkadan çok zayıf bile görünüyordu. Penguen yürüyüşü ile alakası bile yoktu yani.

O neyse de Cuma gittiğim kontrolde doktor bebeğin başının aşağıda olduğunu söyledi. Bu da demektir ki az hareket, az stres, çok dinlenme. Oysa biz Cumartesi ailece Uludağ’a gidecektik. Bütün planlar değil ama benimle olanlar suya düştü. Eda ve Bahadır’ı gönderip ben koca günü evde geçirdim. Poor Hatice. Ne yapalım sağlık olsun. Annelik daha hamilelikte fedakarlıkların başlaması demek.

Uludağ sorun değil de azıcık ayakta kalsam yoruluyorum. Doktor da sürekli yatıp dinlenmemi istedi. Bir yandan da stres yapmamamı. O böyle dedi ya şimdi dinlenemediğim zamanlar ve stresli olduğumda 2 kat huzursuzluk duyuyorum. 32.haftada yasal doğum iznim başladığında artık çalışmamı istemiyor doktorum. Ancak o zamana kadar da sık sık rapor almamı söyledi. O kadar çok kasılma hissediyorum ki korkuyorum bazen. Eda’dan ne kadar farklı bir hamilelik. Küçük kızım sağlıkla ve vaktinde gelir umarım.

HB