Kucak

Bu yazıyı okurken önce aşağıdaki videoyu açın ve müzikle birlikte gelin satırlarıma. Sözler ve konu alakalı değil ama dün bir arkadaşım gönderdi bu şarkıyı. Beğendim, Eda da sevdi. Bu ara evde ona sürekli kendi sevdiğim şarkıları dinletiyorum. Zevklerimiz benzeyecek herhalde, tekrar tekrar dinlemek istiyor açtığım şarkıları.

Hadi açın, siz de seversiniz belki..

Salı günü Eda’yı okula götürüyordum. Okulun kapısından girdiğimizde el ele yürüyorduk. Sonra kızıma bir sarılasım geldi, hatta onu kucaklayasım…

“Eda seni kucağıma alabilir miyim” dedim. Nedenini sordu, ben de onu çok sevdiğimi, içimden kucağıma almak geldiğini söyledim. Bunun üzerine şunu söyledi : “Zaten elimi tutuyorsun ya anne, o yeter”

Ve işte o an kendime dedim ki “yaaa sen misin kocaman kız oldun niye kucak istiyorsun diyen” Bak işte okulun bahçesinde bebek hareketi olarak öğretilen kucağı kabul etmedi. Gün gelecek kendisini şimdiki gibi sevdirmeyecek, gıdıklatmayacak, ayak parmaklarını öptürmeyecek. Ve ben tüm bunları çok özleyeceğim. O an dank etti.

HB