Ne öyle ne böyle

Havaların ısınmasıyla daha çok aktivite yapma isteği ortaya çıkıyor. Kışın eve kapanmıştık,sorun yoktu. Şimdi ise dışarı çıkmaya ihtiyaç duyuyor insan. Kısa süre için bir yere gideceksek yine problem yok. Asıl sorun Eda’yı götürmemek gereken durumlarda başlıyor. Neden götürmemek gerekiyor?

Uyku saati, yemek saati dışarıda çok zor takip ediliyor. Hadi yemeği hazır şeylerle hallettik diyelim de uyku için bir şey yapamıyoruz. Çünkü bizim kız çoğunlukla öyle arabasında gezerken falan uyumuyor. Öyle olunca uyku düzenini bozacağımıza hiç götürmeyelim diyoruz. Bıraktığımız kişi ananesi, yani emin eller. O konuda gayet şanslıyım ve çok şükrediyorum. Ama işte Eda’yı götürmeyince bu sefer de aklım hep onda kalıyor. İşteyken olduğu gibi değil,daha farklı. O da yanımızda olsaydı keşke,zaten tüm gün çalışıyoruz,çok az görüyoruz haftasonu bari hep onunla olalım  diyorum. İki türlü de tam anlamıyla rahat edemiyorum yani.

Gittiğimiz yerleri uykusuna göre ayarlayıp onu da götürüyoruz çoğunlukla ama asıl onun gidemeyeceği yerler var ki işte asıl vicdan azabı o zaman oluyor. Mesela bu hafta başlayacağım spor macerası..Aylar öncesinde yazıldım biraz vücut toparlar hem de değişiklik olur diye. Evin çok yakınında bir spor salonu buldum. Nasıl olsa annem bizde bakıyordu Eda’ya. Sporumu yapıp hemen eve geçecektim. Haftada 2-3 saat ayıracaktım sadece. Planlar değişip annem Eda’ya kendi evinde bakmaya başlayınca spor salonunun yeri anlamsız,hatta çok ters hale geldi. Şimdi o düşündüğüm 2-3 saat 4-5 saate çıkacak. O zamanı kızımla geçirmek varken ne gerek var ki böyle bir şeye..Neyse ki sadece 1 aylığına üye oldum,deneyip yürütebiliyorsam devam edecektim. Denemeden sonucu tahmin edebiliyorum şimdiden.

Blogcu annenin forumunda bir başlık var;”...anne denir” diye. “Yanında olsun veya olmasın aklı her an yavrusunda olan kişiye anne denir”. 9 ay boyunca her an birlikteydik,o yüzden mi ayrı vakit geçirmek zor geliyor acaba?

HB